Heren 1 mist het spekkie
De lange mannen troffen het gisteren maar weer, wind, regen, storm, slechter weer had niet voorspeld kunnen worden. Toch moest dit getrotseerd worden want de planning was Utrecht uit; altijd lastig. Hoewel Utrecht minder aan de competitie begonnen is en tot nu toe 3 punten uit 2 wedstrijden heeft weten te halen (waar onze lange mannen er 8 hadden behaald), kwam ons ten oren dat dit door een aantal afwezige spelers kwam. Een kleine verrassing bij aankomst: de helft van Utrecht H1 leek het Irene H1 van afgelopen jaren te zijn; bekende tegenstanders waar we traditioneel veel moeite tegen hebben gehad. Dit soort wedstrijden belooft immer een strijd der titanen, het zijn de krenten in de pap; de spekkies in de stamppot.
Voortvarend als altijd begonnen we met boerse nuchterheid aan de wedstrijd. Zoals gebruikelijk veel jus over de wedstrijd, want zonder jus zijn de lange mannen maar krampachtig en statisch. Gelijk het bier in de 6e set het humeur smeert, smeert de jus de armen en gewrichten waarmee wedstrijd doorgestampt wordt. Hier en daar een tegenvaller en veel moeite met de aparte nieuwe Gala bal zorgde voor onrust en onregelmatige passing. De gigantische hal waarin gespeeld werd (met ruimte voor zeker 8 wedstrijden tegelijkertijd) hielp ook niet mee met de coördinatie waardoor Utrecht wat afstand nam. Maar dit hebben de lange mannen vaker gezien. En de lange mannen worden hier alleen maar enthousiaster door… Een hard gelach voor een goed spelend Utrecht: 21-25 en Velo komt goed uit de startblokken.
Set 2 bracht meer weerstand. Utrecht ging door met hoge snelheid en de wielen onder de trein van lange mannen begon aan te lopen. Het putje jus wat elke set weer aangesproken moet worden leek wel lek want hoeveel jus er ook gegoten werd, het team piepte en kraakte. Gevochten werd er wel maar zonder de jus is het vechten tegen je eigen aanlopende remmen. De feiten moeten geschreven worden, niet gevolgd, opdat de uitkomst in eigen hand blijft. Ditmaal lazen de lange mannen wat geschreven werd en Utrecht komt langszij met 25-22.
Verdraaid. Verdraaid nog aan toe: “JUS erin guys, pakken die gasten!”. Het had een quote van Coach Wieltje kunnen zijn. Hoe klein het vrouwtje is, zo groot is haar drive en dat werkt toch aanstekelijk. De lange mannen boerden goed en met oplopend geknok en een krachtige midden aanval werd het blok van Utrecht uit elkaar getrokken. Constante wissels om scorende aanvallers voorin te houden en een stabiele achterhoede de bewerkstelligen wierpen ruime vruchten af, met 22-25 was de voorsprong terug.
Erop of eronder. Niets meer en niets minder. De set die twee sets waard is en waarin beide teams niets anders dan vechtlust lieten zien. Er werd gestampt, gehusseld, gebeukt en gevallen. Tot het bittere gaatje ging het gelijk op, maar in dat laatste gaatje is het spekkie te halen. Die wonderschone winst die het bier zoeter laat smaken, de knoflook tot nectar maakt, en water tot Leffe maakt. De ultieme beloning voor deze titanenstrijd was binnen handbereik, maar voor het eerst in dit seizoen niet de grijpen. Met 26-24 ging de winst naar Utrecht, waarna de 5e set helaas een éénzijdig spektakel werd. De jus was op, en daardoor de mannen stroef. 15-11 en Utrecht wint de cointoss.
Volgende week spelen onze lange mannen thuis tegen Next Volley Dordrecht: een team wat in de nek hijgt. De spannende clash die deze wedstrijd belooft verdiend een groot publiek, dus komt allen!